Szanowni Państwo,

 

w 2000 roku inicjatorzy powstania Stowarzyszenia ”Nadzieja Rodzinie” rozpoczęli swoją działalność w strukturach kieleckiego Caritas, podejmując pracę z osobami eksperymentującymi ze środkami psychoaktywnymi i młodzieżą uzależnioną od tych substancji w Punkcie Konsultacyjnym, a od 2002 roku w Rodzinnej Poradni Profilaktyki i Terapii Uzależnień – placówkach Caritas.



Unaoczniło to skalę różnych problemów wieku adolescencji, w tym używania przez młodzież środków psychoaktywnych. Zespół osób pracujących w Poradni i tworzących podwaliny Stowarzyszenia zaczął poszukiwać skutecznej metody dla profilaktyki, bowiem mieliśmy świadomość, że profilaktyka prowadzona w szkołach była niewystarczająca. Istniała potrzeba poszukiwania nowych metod pracy, które wspierałyby środowisko szkoły w działaniach profilaktyczno-wychowawczych.Naszym celem było zredukowanie liczby osób eksperymentujących i uzależnionych od substancji odurzających, pomoc młodym osobom w kryzysie, a także udzielenie wsparcia ich rodzinom.


Młodzieży trudno było mówić o swoich problemach w murach szkoły, toteż wychodząc naprzeciw oczekiwaniom uczniów, rozpoczęliśmy pracę profilaktyczną poza szkołą, co zapewniało komfort zajęć warsztatowych, nie przerywanych dzwonkiem lekcyjnym i umożliwiało dostęp do różnych środowisk pomocowych dla młodzieży. Dzięki temu młodzież zapoznawała się i oswajała z miejscami, do których mogłaby przyjść w różnych trudnych sytuacjach.

 

Do pracy metodą warsztatową wybraliśmy i przygotowaliśmy młodą kadrę - absolwentów pedagogiki. Gwarantowała ona dobry kontakt z młodzieżą szkolną, a systematyczne szkolenia i monitoring warsztatów podnosiły jakość prowadzonych działań. Szukaliśmy zrozumienia, akceptacji i poparcia u władz samorządowych i oświatowych dla tej metody pracy, która była nowatorska między innymi poprzez prowadzenie działań profilaktycznych poza szkołą. Byliśmy jednak w stałym kontakcie z pedagogami i dyrekcjami szkół. Placówki oświatowo - wychowawcze odpowiadały za przyprowadzenie i odprowadzenie młodzieży. Z pedagogami szkolnymi konsultowaliśmy problemy, które wynikały w czasie warsztatów. Szkołom dostarczaliśmy semestralne sprawozdania sygnalizujące problemy poruszane na warsztatach, inspirując tym samym włączanie tych tematów w szkolne programy profilaktyczne. Początki były trudne ze względu na nowość metody. Szkoła musiała wygospodarować około czterech godzin dla klasy i zapewnić bezpieczeństwo młodzieży w drodze na warsztaty i z warsztatów. Po sześciu latach zrealizowaliśmy około 8000 warsztatów, w których wzięło udział prawie 11 000 uczniów z całego województwa.

 

Zyskaliśmy zaufanie, akceptację i wdzięczność. W zdecydowanej większości (95%) zrealizowane warsztaty były bezpłatną pomocą dla szkól w zakresie działań profilaktycznych z bardzo różnych zakresów. Nasz pierwszy autorski warsztat „Wybierz” dotyczył problematyki uzależnień.

 

Z czasem wyniki pracy z młodzieżą zainspirowały nas do tworzenia kolejnych autorskich programów z problematyki uzależnień chemicznych i niechemicznych, przemocy, kształtowania umiejętności społecznych, redukowania stresu, kryzysów adolescencyjnych, przynależności do sekt i destrukcyjnych subkultur młodzieżowych. Tematyka była systematycznie uzupełniana i aktualizowana w oparciu o wyniki ewaluacji. Obecnie rocznie realizowanych jest ponad 2000 warsztatów, obejmujących 19 różnych tematów. Zarząd Stowarzyszenia od początku zakładał, że będzie szukał środków na pokrycie kosztów profilaktyki na zewnątrz, aby nie stwarzać wrażenia, że nawiązujemy współpracę ze szkołami w celach dochodowych.

 

Praca z młodzieżą zainspirowała nas również do przygotowania kolejnych projektów, będących odpowiedzią na aktualne potrzeby młodzieży. I tak od 2006 roku powstały Punkty Konsultacyjne na terenie szkół, w których pracują profilaktycy mający kontakt z młodzieżą na warsztatach. Powstały one dla uczniów, ich rodziców i grona pedagogicznego szkoły. W godzinach popołudniowych można w nich uzyskać profesjonalną pomoc i ukierunkowanie na kontakt z placówkami pomocowymi z terenu województwa. W czasie różnych form pracy z młodzieżą uzyskiwaliśmy informacje o braku placówek zagospodarowujących ich czas wolny. Wejście do środowiska pozaszkolnego stało się możliwe poprzez otworzenie klubów dziecięco – młodzieżowych i młodzieżowych „Młoda Strefa” i „Wolna Strefa.” Dla młodzieży, która w okresie dojrzewania i dorastania doświadcza różnego rodzaju trudności i kryzysów, została przygotowana oferta Zakładu Profilaktyki Terapii Uzależnień NZOZ „Nadzieja Rodzinie”, gdzie między innymi w ramach Poradni Zdrowia Psychicznego pracujemy z dziećmi i ich rodzicami.

 

W imieniu Zarządu Stowarzyszenia zapraszamy do współpracy.


Prof. UJK dr hab. Monika Szpringer

 

Ks. dr Drapała Andrzej